“opvallend vaak”
Als je wordt aangehouden met te veel drank of drugs op, krijg je een boete en raak je je rijbewijs kwijt. Daarnaast moet je ook verplicht naar een psychiater die moet beoordelen of je een drank- of drugsmisbruiker bent. Maar met deze keuringen gaat het lang niet altijd goed, zo blijkt uit onderzoek van Nieuwsuur.
De conclusie van een psychiater kan ervoor zorgen dat je wel of niet je rijbewijs terugkrijgt. De afgelopen twee jaar werd er negen keer een arts op de vingers getikt door de tuchtrechter.
Fouten
Het tuchtcollege in Zwolle heeft nu zelfs de Inspectie Gezondheidszorg opgedragen om een zaak tegen een psychiater door te zetten. In eerste instantie klaagde de client van deze psychiater hem zelf aan bij het tuchtcollege. Volgens de man maakte de arts fouten in zijn keuringsrapport en werden die niet aangepast.
Als er fouten in een keuringsrapport staan, hebben mensen die gekeurd worden het recht om dat aan te geven en moet de psychiater daar iets mee doen. In dit geval zou dat mogelijk onvoldoende zijn gebeurd.
Na een verhoor bij het tuchtcollege paste de psychiater het rapport van de man aan, die daarop zijn klacht introk. Het tuchtcollege dat de zaak behandelde, vindt dat de procedure niet zomaar gestopt kan worden alleen omdat de cliënt de zaak liet vallen. Daarom neemt de Inspectie het nu over.
Ook weegt mee dat er in 2014 ook een tuchtzaak liep tegen de psychiater. Hij werd toen berispt. In die zaak oordeelde de tuchtrechter dat het keuringsrapport niet voldeed aan de eisen en bovendien ‘onduidelijk en onjuist’ was. Ook communiceerde de psychiater destijds niet duidelijk met de persoon die gekeurd werd en maakte hij fouten in de procedure rondom het corrigeren van het rapport.
“Het is uitzonderlijk dat dit gebeurt”, zegt Jolanda Lootsma, voorzitter van het regionale tuchtcollege in Groningen over de stap die nu wordt gezet tegen de psychiater. “Wij doen dit omdat het in het algemeen belang is dat de rijbewijskeuringen goed verlopen. We zien voorbeelden van psychiaters waar dit niet goed gaat en daarom vinden we het belangrijk om dit goed uit te zoeken.”
Bewijsstukken
Directeur Jan-Willem Peterse van Bureau Rijbewijskeuringen (BRK), waarvoor de psychiater in kwestie werkt, zegt in een reactie de tuchtzaak met het volste vertrouwen tegemoet te zien. “De cliënt is op de hoogte gesteld van zijn recht om het rapport te corrigeren en heeft daar ook gebruik van gemaakt.”
Volgens het bureau is er tijdens het verhoor verwarring ontstaan over de procedure, maar kan met bewijsstukken worden aangetoond dat de psychiater geen fouten heeft gemaakt. Wat er kort na het eerste verhoor wel is aangepast in het rapport, wil BRK niet zeggen.
De psychiater die nu opnieuw voor de tuchtrechter moet verschijnen, blijkt niet de enige arts die voor Bureau Rijbewijskeuringen werkt die op zijn vingers is getikt. Een andere psychiater – die naar eigen zeggen 900 keuringen per jaar deed – werd het eerder dit jaar zelfs helemaal verboden om nog rapporten voor het CBR te schrijven. Hij bleek conclusies van rapporten te hebben aangepast zonder een inhoudelijke onderbouwing. Dit deed hij op verzoek van het CBR.
Ook deze psychiater stond eerder voor het tuchtcollege. In 2017 verwonderde de rechter zich al over het ‘klaarblijkelijke gemak’ waarmee deze psychiater zijn ‘rapportage herhaaldelijk op verzoek aanpast’. Een jaar later werd hij berispt door het tuchtcollege in Den Haag. Sinds 2017 heeft de psychiater niet meer voor BRK gewerkt, zegt het bureau in een reactie.
Voorschriften
Directeur Peterse van Bureau Rijbewijskeuringen zegt dat de wet een ‘strenge opstelling’ van psychiaters vereist en dat de psychiaters die voor hen werken ‘zo nauwkeurig mogelijk’ de voorschriften en procedures volgen. “Als een tuchtcollege een fout ontdekt in de algemene werkwijze wordt deze direct gecorrigeerd en gecommuniceerd met alle bij BRK aangesloten psychiaters”, aldus Peterse.
Het CBR zegt in een reactie dat medisch adviseurs kunnen en mogen verzoeken om inhoudelijke redenen om het rapport aan te passen. Maar het CBR vindt het ‘niet wenselijk en dus niet de bedoeling als dit op een dwingende wijze gebeurt’.
